Сега и секогаш

Пак те барам по сокаков.
Во оваа темна зимска вечер.
Знаеш дека мене не ми е ладно.
Мене твојот лик ме грее.
Твојата појава.
Твојата насмевка.
Погледот.

Не знам колку е часот.
Ги гледам снегулките
ама не ги чувствувам.
Го вдишувам ладниот воздух
ама и неговото студенило не ми пречи сега.

Те барам тебе.
Aма не ми требаш мене.
Му требаш на моето срце.
На мојот мозок.
На  моите очи.
На моите усни.

Па појави се од некаде!
Прегрни ме силно.
Да заборавам на студот.
Да ги почувствувам снегулките.
Заштити ги од ветрот моите усни.
Заштити ме мене.
Сега.
И секогаш.

 

Leave a comment